New York. Eindelijk. Niet alleen omdat het een lange rit was, maar bovenal omdat we hier ons hele leven al naar uitkeken, zachtjes gezegd. Na aankomst op JFK reden we 's nachts door een verlicht New York in de taxi naar ons hotel. Wat.een.uitzicht. Superlatieven schieten tekort. We werden direct de stad ingezogen, de wolkenkrabbers hebben die aantrekkingskracht. We wisten meteen: dit wordt amazing, als het dat al niet was.
Na een klein akkefietje met de taxichauffeur (we gaven 50 dollar en hij verwisselde het briefje met 1 dollar, thanks for that one dude!) kwamen we aan bij ons hotel, dat volgeboekt bleek. Ons mailtje over de vertraging was daar niet helemaal geland, wij inmiddels wel, midden in de nacht met twee HUGE koffers waar Paris Hilton U tegen zegt als ze Nederlands zou spreken. Gelukkig was er een ander hotel vrij en konden we lekker gaan slapen. Chop chop, morgen vroeg op!
Toen de ochtend aanbrak zijn we bijna rennend het hotel uitgelopen, omdat we zo nieuwsgierig waren. Het eerste uur hebben we kwijlend, gillend en verwonderd rondgelopen tussen de mooiste gebouwen die we ooit gezien hebben, onderweg naar Times Square. In de verte zagen we lichtflitsen, en een geel bord van de Lion King. Hier moest het zijn. Nu kunnen we proberen uit te leggen wat we zagen toen we Times Square eenmaal opliepen, maar niets kan genoeg uitdrukken wat er toen door ons heen ging. Kippenvel, all over the place. Een feest van herkenning, alle Amerikaanse films en series die we ooit gezien hebben schoten voorbij. We wisten meteen: dit wordt ons tweede thuis de komende dagen.
Toeristen als we zijn, hebben we meteen een hop-on hop-off tour geboekt en zijn we door de stad gaan racen. Nou ja, racen is niet echt het juiste woord, aangezien de files nog langer zijn dan de Chinese Muur (of lijken, in ieder geval), maar voor ons was dat geen probleem want zo hadden we genoeg tijd om alles goed in ons op te nemen. En zelfs dan hadden we tijd tekort. We kwamen langs Central Park (Home Alone 2 en nog een miljoen films) het appartement waar Marilyn Monroe gewoond heeft (we're fans, yes), het Guggenheim, de Met steps (Gossip Girl), American Museum of Natural History (Night at the Museum), het Apollo Theater, het HBO hoofdkantoor, NBC news, FOX News en what not.
Na de tour kwamen we weer terug op Times Square en hebben we bij Brooklyn's Diner de lekkerste hamburger ooit op. Precies zoals je een diner voorstelt, zo ziet het eruit met bediening die je glazen water/koffie bijvult (gratis, een aanrader voor iedere Nederlander dus). We hadden een super grote, sappige hamburger met augurk, ui, friet en ketchup erbij. Uiteraard hebben we even bevestigd aan de serveerster dat we inderdaad mayonaise bij de friet eten in Nederland, maar ze was op de hoogte. Zij heeft Pulp Fiction dus ook gezien, very well.
Tien kilo zwaarder liepen we naar het MoMA, waar we opnieuw gillend en verwonderd rondliepen. Warhol's Marilyn's, Picasso, Rothko, Liechtenstein en Van Gogh, we hebben ze niet alleen gezien maar hebben er ook een hele creatieve fotoserie van gemaakt. Die zie je hieronder.
Eenmaal buiten, dit keer tien kilo zwaarder door alle informatie, besloten we terug te gaan naar het hotel om ons klaar te maken voor de avond: het bezoeken van de rooftop van Rockefeller Centre. Op de 'Top of the Rock' beseften we wat bedoeld wordt met de City That Never Sleeps. Duizenden lichtjes overal om ons heen, die de gebouwen in volle glorie tentoon stelden en de hele nacht aan zijn, iedere dag, voor altijd. Met als hoogtepunt het Empire State Building. Om een idee te geven, hebben we er een filmpje van, ook die zie je hieronder.
Toen werd het tijd voor 'ons' moment op Times Square, want Britt werd 25 jaar om 00:00u. Om precies die tijd stonden we met ons gezicht op een mega groot bord midden op het plein, dankzij live camera's die foto's maakten. (Thank you #Revlon!) Mooier kon het nieuwe levensjaar niet beginnen! Maar het werd nog mooier, bij Peter Gullians Pub welteverstaan. Daar hebben we geproost met cosmo's (very Sex And the City) en nieuwe vrienden gemaakt, nadat ons de vraag gesteld werd of we in Holland op paarden rijden ("ja"), wasmachines hebben ("nee, rivieren") en of we internet hebben ("internet?"). Een paar cosmo's en dry martini's later, renden we in de regen terug naar het hotel. Mét regenponcho's aan, die we van onze nieuwe vriend en tevens tourgids Foz kregen. Helemaal in style dus.
De volgende dag om 10:00u. werden we gewekt door geklop op de deur. Geen tijd om na te denken over een al dan niet opgelopen kater, want daar stond de champagne al weer voor de deur! Verrassing! Tijdens het champagneontbijt kreeg Britt super lieve kaartjes en een ge-wel-dig filmpje uit Nederland met felicitaties van familie en vrienden, gemaakt door Lynn. Toen het grote cadeau: kaartjes voor de Lion King op BROADWAY! Wauw...
Na al de verrassingen gingen we de Downtown Tour doen door Manhattan. Met deze tour kwamen we bij de ferry die ons naar het Vrijheidsbeeld bracht. Ook dit was helemaal geweldig! We kunnen gerust zeggen dat we een levenservaring rijker zijn door dit in het echt zien (het beeld is GROOT!). Daarna zijn we naar het WTC/ Ground Zero gegaan. Zeer indrukwekkend en zeker de moeite waard!
Om weer even op adem te komen zijn we naar het Meetpacking District gegaan, waar we sushi hebben gegeten op het Highline Park. Dit is een park gemaakt op oude treinrails, met bloemen en bomen overal. Zo'n zelfde soort park staat nu ook in 's-Hertogenbosch (de Parkbrug, bij het Paleiskwartier) en is van dezelfde Nederlandse architect. Heel gaaf!
Hierna was het tijd om helemaal dressed up naar het restaurant voor de avond te gaan: Beauty & Essex. Een prachtig restaurant en erg leuk concept. Het lijkt een winkeltje van buiten, maar als je naar binnen loopt kun je door een geheime deur backstage en kom je door een fantastische hal aan bij de bar. Champagne please! Het eten hier is verrukkelijk en een echte aanrader!
Na een geweldige verjaardag die we uitgebreid gevierd hebben, komen we alweer aan bij de laatste dag in New York: dag 3. Op deze dag zijn we door Brooklyn gereden met de tourbus, hebben we bij een super gaaf restaurant geluncht ("Park", naast het Highline Park), en hebben we gechilled in Central Park totdat het tijd was om naar de Lion King te gaan. Helemaal zenuwachtig zaten we met onze Lion King bekers te wachten op de show. Toen begon het... Rafiki zette "The Circle of Life" in en vanuit alle kanten kwamen acteurs door de zaal het podium opgelopen. Ook hier schieten superlatieven tekort. Het was werkelijk OVERWELDIGEND. Een koffer met tissues was op dat moment geen overbodige luxe geweest, wát een show! Toen we al tranen drogend naar buiten liepen, wisten we niet wat ons zojuist was overkomen. We waren sprakeloos. Op een poster van de show stond: "There's nothing else like it" en die zin is allesomvattend. Als je ooit de kans krijgt, ga het zien!
We hebben daarna afscheid genomen van Times Square, en nog een laatste cocktail gedronken op het fabulous rooftop van ons hotel. Tijd om in te pakken en de volgende ochtend het vliegtuig te nemen van JFK naar Los Angeles. Net toen we dachten dat we alles gehad hadden en onze reis niet beter kon, liep er 's ochtends een man naar ons toe in het hotel die de volgende zin uitsprak terwijl hij de deur van het hotel open deed naar buiten toe: "This is your ride ladies". Als een oase stond daar een super grote witte limousine klaar, om ons naar het vliegveld te brengen. Nee, het was geen grap, beseften we toen hij onze koffers in de achterbak deed. We hebben elkaar nog even geknepen toen we eenmaal in de limo zaten, want we wilden zeker weten dat we niet droomden. Een UUR lang hebben we rondjes gerend, over de banken gegleden, aan alle knopjes gezeten en hard mee geblèrd met Pitbull in de limo. Onze trip naar New York had niet beter gekund. Aan een fabulous trip kwam een even fabulous einde. New York, there is NOTHING like it!
LA here we come! For now, on the road again to see some eyecatchers!
