Na een dag reizen kwamen we aan bij het resort vlakbij het oudste National Park van Thailand: Khao Yai. Laten we eens beginnen met wat we die dag níet gedaan hebben: een vleermuizengrot bezocht. Hiervoor hebben we moeten lullen als brugman, want dit grote hoogtepunt overslaan, dat doet niemand. Toch konden ze ons niet overtuigen met deze activiteit, waarbij je 'als je geluk hebt vleermuizen ziet in donkere grotten met -20 graden'. De kans dat je ze wél ziet onder deze omstandigheden, is altijd kleiner dan dat je ze níét ziet, dus het blijft vreemd dat deze tours zo immens populair zijn. De lotto win je nog sneller. Wij maken liever ons eigen geluk en zijn lekker gaan zwemmen.
Toen het donker werd verveelden we ons en hadden we het briljante idee om kruiswoordpuzzels te doen tijdens het eten. Omdat we zo druk waren met puzzelen, vergat Britt echter te benoemen dat 'hot spicy soup' wel 'western spicy' betekent in dit geval, en niet 'Thai spicy'. Ja, we zijn nog niets gewend.
Terwijl Britt de pittigste soep ooit naar binnen probeerde te krijgen, bleef Lynn maar roepen: vangwerktuig met een L als tweede letter! Een ratelpopulier met een A! Schouderjicht! Terwijl Britt probeerde te overleven, raadde Lynn ijverig verder. Zwetend en vastberaden de taak tot een goed einde te brengen. Beiden excelleerden, individueel, als nooit tevoren, maar verloren elkaar tijdens de strijd uit het oog. We wonnen iets die avond maar zijn ook iets kwijt geraakt. Een oorlog kent geen winnaars.
Eindelijk: ochtend. Tijd voor Khao Yai National Park, samen met onze gidsen Bon & Big Bear (precies wat je je voorstelt bij Big Bear). Een gouden koppel waarmee we het beklimmen van de Mount Everest, zonder voorbereiding, nog zouden overleven.
De dag begon fantastisch met het zien van een toekan en vele woordgrappen over toekans volgden (ik weet niet of ik er naar toekan, toekan play that game etc.). Lynn had de dag van haar leven, dat begrijp je.
Plotseling kreeg Big Bear een signaal (wij denken dat hij radiogolven met het blote oor opvangt) dat er een olifant in de buurt zou zijn. Olifanten laten zich niet graag zien op het heetst van de dag, dus dit was erg bijzonder. Dit vertellen ze natuurlijk tegen alle toeristen, maar wij waren maar wat welwillend om het te geloven. We renden met zijn allen naar de jeep, sprongen erin terwijl Big Bear al begon te rijden. 'GO GO GO!' Even waanden we ons in een Discovery Channel scène. We sprongen weer uit de jeep en sprintten naar de rand van het bos waar het allemaal te doen zou zijn. Wat we toen meemaakten, geloof je niet en telt als een van de meest unieke ervaringen ooit: we zagen de oren van de olifant, de staart én zijn schaduw. We zagen dus ALLES van de olifant, BEHALVE zijn lijf, waar een olifant toch voor het overgrote deel uit bestaat. Wij zeggen: bucketlist, check! Olifant zien zonder olifant te zien.
Na nog letterlijk uren gestaard te hebben naar de schaduw van de olifant (hoop doet leven), besloten we dat het welletjes was en zijn we het regenwoud in gelopen. Met onze gouden gidsen was dit enorm bijzonder! Vogels, gibbons (apen, schijnbaar) en honderden soorten vlinders vlogen ons om de oren. Wanneer Big Bear de kans kreeg, of ja, nam, ving hij een reptiel zo groot en gevaarlijk als een Tyrex, waar Bon ons dan weer alles over kon vertellen. Woorden én daden, mannen naar ons hart.
Ook hier zagen we watervallen en zijn we naar de top gereden om uit te kijken over het park. Wat een ervaring! Eenmaal terug bij het resort hebben we nog een soepje op en kruiswoordpuzzel gedaan en vielen we als een blok in slaap. Die nacht droomden we over olifanten zo groot als tyrexen. Wie weet wat onze reis nog brengt...
Muggenbultenteller: 41
