HET ZIT EROP! Onze fitgirl challenge is voorbij, finito, klaar. Basta! Wat was het een rollercoaster. Iedere dag gingen we over grenzen. Daar leer je zoveel van. Over je lichaam: wat kan ik aan? Hoeveel kilo kan ik méér tillen vandaag en wanneer wordt het teveel? Maar ook überhaupt, vijf keer per week de sportschool bezoeken! Bewust jezelf die tijd gunnen om iedere dag met je lichaam bezig te zijn. Zie het als een cadeautje, want geloof ons, ons lichaam was nog nooit zo gezond.
Daar waar we nog nooit zo gezond waren, waren we niet altijd zo gezellig. Het vergt namelijk veel energie en ondanks dat je er ook (of juist) veel energie voor terug krijgt, was het af en toe lastig om vrolijk te blijven. Britt viel bijvoorbeeld bijna iedere avond in slaap op de bank. Van ongeveer twintig films moet ze het einde nog zien. Houdt het wel lekker spannend. Lynn had het ook zwaar, juist omdat ze zo gedisciplineerd is. Geen cheatmomenten. Geen planningen voor de weekenden om maar niet in de verleiding te komen. Alles week voor deze challenge. Gelukkig deed haar vriend Tom ook mee. Proosten met spa rood, wortels en komkommer als snack op de bank eten, is samen toch een stuk gezelliger dan alleen.
En toen was daar donderdag de laatste training, buiten in de zon. Het moment waar we zo lang naar uitkeken. Waar we hoopten deze positief af te sluiten, gebeurde het tegenovergestelde. Toen we de laatste (ja laatste!) burpees van deze twaalf weken deden hield Britt het niet meer. Alle emoties van de afgelopen weken kwamen eruit. Huilend maakte zij de training af, nog eenmaal alles geven.
Ook Lynn en Naci hielden het uiteindelijk niet droog. We zagen elkaar maar liefst tien uur in de week. Twaalf weken lang. Dat beseffen we ons als we daar met zijn drieën staan te huilen en te knuffelen. We did it! Wat een prestatie, zowel van ons als van onze trainers. Want ook zij hebben zich uit de naad gewerkt. Om ons iedere dag weer een gave training te geven. Om ons steeds te verrassen met nieuwe oefeningen.
Maar bovenal met ons te motiveren. Twee meiden die –out of the blue- krachttraining gaan doen. Die naast trainen ook nog zoveel andere dingen te doen hebben, dus waar sporten niet altijd prioriteit is. Terwijl dat wel moet bij zo’n challenge, want rust en regelmaat is bijna even belangrijk als het sporten zelf. Er is volledige focus nodig, iets wat we niet altijd konden bieden. Dus bij deze: bedankt. Bedankt Naci, Bjorn en Yvonne. Jullie zijn toppers! En bedankt lezers, volgers, mede-sporters. Geweldig hoe jullie met ons meeleefden de afgelopen weken, ook jullie motiveerden ons enorm om door te gaan. Super!!
Uiteraard vieren we het met een wijntje (of twee, drie… ;-)). Zónder schuldgevoel. Alhoewel… We willen natuurlijk niet dat alles nu voor niets is geweest. Het zou zonde zijn als die betonbenen na een week verdwijnen. En we niet meer met gemak een half uur kunnen rennen zonder buiten adem te zijn. Dus het belangrijkste is om het nu vol te blijven houden. Het liefst drie keer in de week. Zonder vloggen, want we hebben nog veel meer leuke projecten in petto! Blijf ons volgen and we’ll keep you posted!
